Op 11 augustus zal het Eeklose stadspark blauw kleuren. Niet omdat er veel politie zal aanwezig zijn of omdat we ons die avond speciaal richten naar de liberale medemens. Maar wel omdat die avond twee groepen van het blauwe volk, de Toearegs, op de affiche staan. De zogenaamde desert blues is al een tijd in opgang en voor de liefhebbers zijn namen als Tinariwen, Toumast, Etran Finatawa of vrouwengroep Tartit nu stilaan gemeengoed. Maar Kel Assouf is eveneens 'goe bezig'. Centrale figuur, zanger en gitarist Anana Harouna richtte deze groep op in 2006 en sindsdien opereren ze vanuit Brussel. Harouna is afkomstig uit Agadez in het noorden van Niger. Op zijn twaalfde vluchtte hij met zijn familie naar Libië. Hij doorliep een militaire scholing en sloot zich op zijn 17e aan bij de Touaregrebellen, die in de jaren 90 strijd voerden tegen de regimes van Mali en Niger. Hij raakte daarbij gekwetst en sindsdien bestrijdt hij het onrecht met zijn gitaar. Kel Assouf is een Tamachek-woord (de taal van de Toearegs), het betekent zowel 'zoon van de woestijn' als 'zoon van het oneindige' of zelfs 'zoon van de eenzaamheid'. Harouna's composities zijn gebaseerd op het traditionele Touareg-repertoire en behandelen onderwerpen als het leven in ballingschap, vrijheid en natuurlijk ook de liefde. De bedoeling is 'de harten doen dansen'. Sinds zijn ontstaan veranderde de groep een paar keer van bezetting, maar nu lijkt Kel Assouf een vrij vaste bezetting te hebben. Het septet bevat muzikanten uit Algerije, Mali, Frankrijk, Mauretanië en Ghana en elk van de leden bracht zijn eigen invloeden mee. Voeg daarbij het huidige leven in de meest multiculturele stad van België en dan begrijpt men dat het traditionele repertoire doorspekt wordt met andere invloeden (vnl. reggae en afrobeat, maar zelfs wat salsa). Kel Assouf bracht vorig jaar een eerste cd uit, getiteld Tin Hinane. Dat is de naam van een vroegere koningin en oermoeder, aan wie dit album is opgedragen. Ze staat symbool voor een tijd en een cultuur waar veel Toearegs naar terugverlangen. De geschiedenis is belangrijk, het overleveren van de cultuur al even zeer.
Het moet lukken, maar er zijn veel gelijkenissen tussen Anana Harouna en Omara Moctar, beter bekend als Bombino. Ze zijn afkomstig uit dezelfde stad Agadez, het eeuwenoude kruispunt tussen West- en Noord-Afrika en vanoudsher een plek waar de karavanen halt hielden en de kamelen werden verhandeld. Ook zijn familie moest vluchten en als 12-jarige belandde Bombino in Algerije. Het is daar dat hij zijn eerste gitaar krijgt. In 1993 keerde de familie terug naar Niger. Een probleem dat al snel opdook was dat de idiote autoriteiten Touaregs verboden om gitaar te spelen, ze zagen in het instrument een symbool van het verzet. Desondanks steunde een oom hem. Gebeten door de muziek hing hij rond de muziekschool, in de hoop wat op te steken van de lessen. Wat later reisde hij naar Algerije en Libië, waar hij in contact kwam met professionele muzikanten en de muziek van Malinees Ali Farka Touré, Tinariwen en Jimi Hendrix leerde kennen. Hij verdiepte zich in blues en rock en begon deze stijlen te combineren met de traditionele muziek uit zijn jeugd. Het vredesverdrag in Niger (1995) betekende ook de opheffing van de ban op Touareg muziek en eindelijk kregen de muzikanten de kans om samen muziek te maken in Agadez. In '98 sloot hij aan bij de groep Tidawt en in 2003 bracht hij een eerste eigen cd Agamgam uit. In 2006 kon Tidawt gaan toeren in Californië, waar Bombino Keith Richard en Charlie Watts ontmoette en samen met hen het Rolling Stones-nummer Hey Negrita opnam. Later dat jaar begeleidt hij Angelina Jolie een week lang tijdens haar reis door de Agadez regio. Hij laat haar kennis maken met de muziek van de Touaregs en de traditionele verhalen van de nomaden in de Sahara. In 2007 is het opnieuw hommeles tussen de Touaregs en de regering. Bombino sluit zich aan bij de rebellen, maar de overmacht is te groot en nadat twee collega-muzikanten zijn vermoord, vlucht hij met een hele groep Touaregs naar Burkina Faso. Nu komt de Amerikaanse cineast Ron Wyman op de proppen. Die was bezig met een documentaire over de Touaregs en had een cassette gehoord met Bombino's muziek. Wyman was er zeer enthousiast over en ging op zoek. Pas na een jaar wist hij Bombino te vinden, waarna hij hem uitnodigde voor opnames in zijn studio in Amerika. Ondertussen was de rust teruggekeerd in Niger en de sultan gaf in januari 2010 toestemming voor een vredesconcert in Agadez. Ook dat werd uiteraard gefilmd. De film Agadez, the Music & the Rebellion en nieuwe cd Agadez zijn ondertussen gerealiseerd. De film gaat zijn weg langs het circuit van filmfestivals en de ronduit superbe cd wordt deze zomer gepresenteerd in Nederland, Italië, Oostenrijk, Duitsland, de USA en Canada. En er kon ook nog net één Belgisch concert bij. Bombino treedt deze zomer o.a. op in de legendarische Hollywood Bowl in Los Angeles (als special guest van Stevie Wonder!). Veertien dagen later zal de muziek van hem en zijn groep in Eeklo uit de boxen knallen. Bombino is nu al een superster bij de Touaregs, de rest van de wereld kan alleen maar volgen.
HET HELDENPARK LIGT IN DE OOSTVELDSTRAAT IN EEKLO, OOST-VLAANDEREN. EEN ROUTEBESCHRIJVING KAN JE DOWNLOADEN OP DE CONTACT-PAGINA VAN DEZE WEBSITE (RECHTS ONDERAAN).
