Wij gebruiken cookies. accepteer

MATTIASDECRAENE (BE)

Terwijl de elektrische noir en geestverruimende rituelen van Nordmann en MDCIII het zoeken
bij nachtelijke ontucht en turbulente grooves, trekt Mattias De Craene voor zijn solo-parcours naar binnen. Niet enkel door op zoek te gaan naar een persoonlijke en meer introverte sound op de wip tussen minimalisme en melancholische meditatie, maar ook door de focus op de saxofoon als innerlijke klankkast.

De Craene werkt met loops en effecten, maar de bouwstenen van zijn muziek - zowel de lange, etherische melodielijnen als de onbestemde klanken - worden exclusief gecreëerd met de saxofoon.

Het instrument is niet zomaar een verlengstuk van de muzikant, maar een klankgenerator die
weelderigheid en filmische repetitiviteit samenbrengt, een sirene die de luisteraar verleidt. Het resultaat van die koers klinkt vloeiend en vrij, is doordrongen van een Noordelijke weidsheid die onvoorspelbaar bedwelmt.

Er zijn raakvlakken met de werelden van Nils Frahm en Colin Stetson, maar De Craene hanteert een taal die helemaal de zijne is en waarin tedere hunkering en het tumult van een woeste natuur samenkomen.

foto MATTIASDECRAENE © Francis Vanhee