Nu zitten we even met de handen in het haar. Hoe kunnen we zo'n carrière even gaan samenvatten? We kunnen schrijven dat hij 25 cd's met origineel materiaal uitbracht, dat hij ondertussen 66 is en dat werk van hem werd opgenomen door o.a. Fairport Convention, Linda Ronstadt, The Grateful Dead en Françoise Hardy. Nadat hij in de vroege jaren 60 in San Francisco rondhing, verkaste hij in '64 naar New York, waar hij net op tijd was om indruk te maken in de Greenwich Village-scène. Bob Dylan en Phil Ochs liepen daar toen ook rond. Zijn eerste plaat werd opgenomen in 1964 bij Vanguard, waarna het allemaal snel ging. In '65 was hij al te zien op het Cambridge Folkfestival in Engeland, in '66 stond hij een eerste keer op het Newport Folkfestival. In '67 ontmoette hij The Beatles. Ondertussen verschenen lp na lp. In '70 maakte hij als enige solo-artiest deel uit van The Festival Express, waarmee hij (samen met Janis Joplin, The Grateful Dead, Buddy Guy en The Band) per trein door Canada trok. Zijn best verkochte plaat is Blue River uit '72, het titelnummer was een duet met Joni Mitchell. Nadien volgden nog twee platen voor Arista, waarna hij naar Europa verhuisde en het wat stiller werd. In '85 dook hij in België op als componist van de soundtrack van Marc Didden's film Istanbul. In '89 verscheen, na tien jaar, nog eens een plaat van hem op de Amerikaanse markt: de bejubelde Ghosts Upon The Road. Kort daarna vormde hij een trio met de Noor Jonas Fjeld en Rick Danko, welbekend van The Band. Ze brachten twee cd's uit. Gedurende de jaren '90 en tot op heden werd zijn vroegere werk heruitgegeven en verschenen er regelmatig nieuwe cd's. In '99 trad hij op in the Rock and Roll Hall of Fame en in Central Park in New York. Andersen toert nog steeds regelmatig in de US en UK, dit zowel in clubs als grotere zalen. In januari 2009 was hij nog te zien in de Barbican Hall in Londen tijdens een BBC Greenwich Village Revisited-concert samen met o.a. Judy Collins en Roger McGuinn (The Byrds). Net voor zijn N9-concert treedt hij op in het Tucson Folkfestival in de US. Er is nog veel meer over Andersen te vertellen (bv. over zijn sterrenstatus in Japan, zijn samenwerkingen met Richard Thompson en Patti Smith, zijn verblijf in het Chelsea Hotel in New York, enz.), maar dat zal voor een andere keer zijn. Conclusie: Eric Andersen is een survivor en een zeer gerespecteerd singer-songwriter extra-ordinaire. Het is een eer en genoegen hem te mogen ontvangen.