De nu 39-jarige Aurelio Martinez uit Honduras opent HIHP dit jaar en het belooft een concert te worden om naar uit te kijken. Aurelio was niet alleen volksvertegenwoordiger in het Nationale Congres van Honduras, hij mag terecht worden aangeduid als waardige opvolger van de betreurde Andy Palacio (overleden in 2008) én hij is goed bevriend met de Senegalese superster Youssou N'dour. Aurelio behoort tot de Garifuna, de nazaten van Afrikaanse slaven die in 1675 wisten te ontsnappen toen het schip waarmee ze werden gedeporteerd schipbreuk leed voor de kust van St. Vincent. Ze bouwden er een eigen gemeenschap op en wisten hun onafhankelijkheid te bewaren tot 1795, toen de Britse kolonisatoren het eiland veroverden. Waarna de Garifuna uitzwermden naar de kusten van Honduras, Belize, Guatemala en Nicaragua, landen waar ze tot op heden wonen. Andy Palacio uit Belize was met zijn opzwepende punta rock de eerste die (in de jaren 90) de muziek van de Garifuna op de wereldkaart plaatste. In 2007, toen zijn prachtplaat Watina uitkwam, veranderde hij echter van koers. De elektrische instrumenten werden grotendeels omgeruild voor akoestische. Het geluid bleef warm, maar werd minder broeierig. En swingen deed het natuurlijk nog altijd, hoewel er ook plaats kwam voor meer ingetogen nummers. Palacio vermeldde nu ook expliciet zijn groep The Garifuna Collective, met als één van de leden Aurelio Martinez. Die had ondertussen (in 2001) zelf een eerste plaat Garifuna Soul uitgebracht. Daarmee positioneerde hij zich als één van de belangrijkste Paranda-muzikanten. Paranda? Denk aan een mengeling van Afrikaanse percussie, Amerikaanse blues, Cubaanse son en West-Afrikaanse gitaren (en het klinkt nog coherent ook!). De muziek van de Garifuna kent een lange traditie en de muziek is niet onder één hoedje te vatten. Naast punta en paranda vermeldt Wikipedia nog eens 14 andere substijlen. Na Palacio's plotse overlijden (een paar maanden na zijn historische concert in N9 villa) stond Aurelio klaar om zelf nummero uno te worden. Hij had daarbij alle steun van Ivan Duran, Palacio's producer en samen werkten ze twee jaar aan de vorig jaar verschenen nieuwe plaat Laru Beya, in dezelfde 'punta meets paranta'-stijl. Dankzij het Rolex Mentor and Protégé Arts Initiative konden Martinez en Duran in 2008 regelmatig overvliegen naar Senegal, waar ze in de studio van Youssou N'dour aan de slag konden. N'dour werd een vriend en zong zelf mee op een aantal nummers. De muzikanten van Super Etoile de Dakar leverden diensten en zangers Rudy Gomis en Balla Sidibe van het befaamde Orchestra Baobab zijn eveneens te horen op Laru Beya. De uitstekende recent verschenen plaat deed het onmiddellijk erg goed in de toonaangevende (door internationale journalisten samengestelde) World Music Charts van de European Broadcasting Union. Ze haalde een tweede plaats in maart en een derde in april 2011. Veel actueler kunnen we niet zijn. Nog dit: de Garifuna muziek staat behoorlijk los van de rest van de Latijns-Amerikaanse, het is echt wel een genre op zich. De roots zijn overduidelijk Afrikaans, maar er zijn in de loop der eeuwen natuurlijk ook andere (Caraïbische) invloeden ingeslopen. Aurelio is er nu erg trots op dat hij deze muziek terug kon brengen naar het continent waar die in oorsprong vandaan komt. Het is een vergelijkbaar verhaal met het bejubelde Afrocubism, dat hetzelfde deed met muzikanten uit Mali en Cuba. Muziek moet je net zoals appels en peren niet met mekaar vergelijken, maar we zeggen één ding: Aurelio doet beslist niet onder.
Zowat elk jaar staat er wel een salsaband op het HIHP-podium. Komt ervan met organisatoren die al sinds 1988 onafgebroken salsalessen organiseren. Vorig jaar presenteerden we met Los Reyes del Son de oude generatie, er was er zelfs eentje van 83 bij. Dit jaar is het opnieuw de beurt aan de (relatief) jonkies. De kern van de groep bestaat uit de Cubaanse zanger Hector Gomez Guilbeaux, de man met twee bijnamen nl. Mr. Caramelo en Lhabanera, aangevuld door landgenoot/gitarist Lino Belet, die soms ook Lino Michel heet (op zijn paspoort staat Lino Michel Belet Fernandez), en pianist Pedrito Lucas. Vooral Mr. Caramelo heeft al een behoorlijke staat van dienst. Als zanger en componist voor Sergent Garcia bv. of bij de rappers van Daara J, het vervolg op Positive Black Soul, zowat de bekendste hiphop band ooit in Senegal. Op hun cd Boomerang fungeert hij als gast, de met prijzen beladen Malinese Rokia Traore is dat op die plaat ook. En toen de Cubaanse rappers Orishas een tresspeler nodig hadden, spraken ze Lino Belet aan (tres = Cubaanse gitaar). De drie heren zochten en vonden een bassist, twee percussionisten en twee trompetisten en met zijn achten werd La New Sonora een hechte groep. Geen professionele band zonder visitekaartje en er werd werk gemaakt van een eerste cd. Poco A Poco is er ondertussen. De plaat werd deels in Montpellier opgenomen en deels in de meest befaamde studio van Cuba, Egrem in Havana. La New Sonora kreeg hiervoor de hulp van topproducer Giraldo Piloto (zie Klimax, NG La Banda, Issac Delgado ...) en als gasten noteren we Raul Paz, Orishas, P-18 en Sergent Garcia. La New Sonora maakt zijn naam waar, het geluid is stevig geënt op de Cubaanse salsa, maar is ook nieuw in de zin dat er allerhande Caraïbische invloeden in te horen zijn, van ragga tot hiphop ('pionier' DJ Kool Herc is van Jamaicaanse origine). La New Sonora opereert vanuit Frankrijk en heeft een Frans boekingskantoor dat hen als volgt aankondigt: "Tout nouveau, tout chaud! La New Sonora, c'est la sensation latine de 2011". Promoklap, ongetwijfeld, we zullen zien of ze deze belofte kunnen waarmaken. We voorzien een ruime dansvloer.
HET HELDENPARK LIGT IN DE OOSTVELDSTRAAT IN EEKLO, OOST-VLAANDEREN. EEN ROUTEBESCHRIJVING KAN JE DOWNLOADEN OP DE CONTACT-PAGINA VAN DEZE WEBSITE (RECHTS ONDERAAN).
