Op 25 februari jongstleden overleed de grote bluesman Louisiana Red op 79-jarige leeftijd. We delen u dit mee omdat hierover maar weinig te lezen was in de Vlaamse pers. In elk geval hebben we goede herinneringen aan zijn (enige) N9-concert op 23 april 2010, wat één van zijn laatste Belgische concerten moet zijn geweest (zoniet het allerlaatste). Dit als inleiding op de Griekse Katerina Tsiridou, die nog samenwerkte met Red (Bob Brozman staat trouwens ook op haar cv, waarom verwondert ons dat niet?). Het zat zo: Louisiana Red en de Griekse bouzoukispeler en rembetikameester Stelios Vamvakaris brachten in 1994 het album ‘Blues Meets Rembetika’ uit. Het was met deze Stelios Vamvakaris dat Tsiridou als meisje van 19 haar podiumdebuut maakte en via wie ze Red leerde kennen. En hoewel musicologen weinig verband zien tussen blues en rembetika, beweert Vamvakaris dat het “toch raar is dat ik, die met rembetika opgroeide (zijn vader Markos was een Griekse beroemdheid) zonder moeite kan meespelen met bluesmuzikanten” (hij trad ook op met Angela Brown en John Lee Hooker). Feit is dat zowel de blues als de rembetika ontstonden aan de rand van de maatschappij, bij het ‘gewoonste’ volk (om het eufemistisch te zeggen) en in beide genres kan men het bikkelharde leven van zich afzingen. Want de armoede die het land nu kent, is helemaal niet nieuw en was in het verleden vaak nog extremer. Katerina behoort niet tot een strekking (de puristen versus de vernieuwers), ze zingt de rembetika zoals ze hem graag zingt én zoals ze hem leerde tijdens haar vele samenwerkingen met vakmensen. We besparen u de moeilijke namen, behalve die van Agathonas Iakovidis. Met hem toerde ze in 2001 al in België en Nederland. Hij heeft de reputatie van erg veeleisend te zijn en ronduit voor zijn mening uit te komen. Toch werkte Katerina jarenlang met hem en omgekeerd leverde hij ook zijn bijdrage aan haar eerste cd Kismet (Noodlot) die in 2009 na een lange bevalling van een jaar op de markt kwam. Tsiridou stond op vele podia ter wereld en is regelmatig te zien op de Griekse televisie, maar haar natuurlijke omgeving zijn de rembetadika in Athene. Cafés en kleine zaaltjes, zoals wij er toevallig ook eentje hebben. Ze komt nu voor acht concerten naar België en Nederland en laat zich begeleiden door vier rasmuzikanten, die hun ding doen met conventionele instrumenten als gitaar, bouzouki, viool en accordeon, maar ook met baglamas (kleine langhalsluit), zilia (vingercimbaal) en outi (snaarinstrument). Samen ‘bezondigen’ ze zich aan een repertoire bestaande uit rembetika, smyrneika, paradosiaka en dimotika. We kunnen dit kort samenvatten als Griekse volksmuziek.
