Ze is pas 21, afkomstig uit Southampton, maar woont tegenwoordig in Londen. Lisbee Stainton is de naam, die in Engeland al heel wat bellen doet rinkelen. Hier is dit nog wat minder het geval, maar daar zou snel verandering in kunnen komen. Waarom? Simpelweg omdat de klasse er afdruipt én omdat we ons eigenlijk niet kunnen inbeelden dat haar muziek iemand onberoerd laat. Na een eerste cd met The Promise en een eigen debuutplaat Firefly ('06) werd ze ontdekt door Tom Robinson, u bekend vanwege Glad To Be Gay, 2-4-6-8 Motorway en nog een reeks hits en hitjes. Robinson, die momenteel programmamaker is voor de BBC, was laaiend enthousiast en draaide haar nummers volop. Hoogst uitzonderlijk voor een 'unsigned talent'. Nationale media-aandacht doet wonderen en voor haar tweede recent verschenen cd Girl On An Unmade Bed werden kosten noch moeite gespaard. Topproducer Rupert Christie (zie U2, Kate Bush, Lou Reed, Coldplay ...) werd ingehuurd en de opnames vonden plaats in de Abbey Road Studios. Het resultaat laveert behendig tussen pop en folk en klinkt tijdloos en stijlvol. De plaat moest worden gepromooot en dat kon via Joan Armatrading, waarmee Stainton vier maanden lang op tournee kon. Als voorprogramma bij niet minder dan 70 concerten. Nu wordt het tijd om helemaal op eigen benen te staan. Ze vond in Donna Thompson (percussie en backing vocals) en Simon Wheeler (staande bas) twee medestanders en samen trekken ze nu ook naar Europa. Stainton zelf zingt niet alleen engelachtig, ze is ook zeer bedreven op haar 8-snarige gitaar. Ze schrijft liedjes sinds haar tiende, we durven spreken van een 'puur talent'. Humo's enthousiaste (cv) beluisterde Girl On An Unmade Bed eveneens en verduidelijkt: "die wendbare stem, afwisselend kwetsbaar, enthousiasmerend en uitdagend. Dat vloeiende gitaarspel. Die onschuldige Lisbee-ontdekt-de-grotemensenwereld-lyriek" (goed voor 3 sterren). Hou dit meisje in de gaten!