Waar Terrakota passeert, mogen ze terugkeren. Ze stonden vorig jaar op Polé Polé en dit jaar opnieuw. 'Op algemeen verzoek', volgens de organisatie. Wijzelf presenteerden hen eveneens vorig jaar tijdens Helden in het Park en zie, hier zijn ze terug (2 dagen na hun optreden in Melkweg/Amsterdam). Hun zegetocht door Europa brengt hen nu ook op de grotere festivals, zo stonden ze dit jaar ook op Sfinks (was al een 2e keer) en op Dranouter. Zien we ze daar volgend jaar opnieuw? Best mogelijk. Terrakota bestaat sinds 1999, maar het is pas sinds hun derde plaat Oba Train (2007) dat ze ook buiten Portugal volop aan de bak komen. Hun mix van reggae, dub, mbalax, hiphop en wat nog al niet is vergelijkbaar met de Barcelonese mestizo, maar Terrakota klinkt toch een stuk Afrikaanser. Kan ook moeilijk anders met een geweldige frontvrouw als de uit Angola afkomstige Romi Anauel. De live shows van deze sympathieke bende van zeven zijn als een wervelwind, het gaat er erg dynamisch aan toe en de muziek is uitermate dansbaar. Dat ze na de zomer al zo snel terugkeren voor clubshows heeft als reden dat er een nieuwe plaat uitkomt, die tijdens deze toernee wordt gepresenteerd. De titel is ondertussen bekend (World Massala) en de titelsong is reeds te beluisteren op hun MySpace. Ook geweten is dat de groep, toen ze vorig jaar uitgenodigd werden om op te treden op het festival The Ladakh Confluence in India (Himalaya), opnames maakten met twee carnatische zangeressen én met zigeunermuzikanten van Rajasthan Roots. Die Indiase invloeden zijn niet helemaal nieuw in hun geluid (ook vorig jaar hadden ze een sitar mee), maar zijn nu prominenter aanwezig. Terrakota zijn dé ambassadeurs van Lissabon als multiculturele stad. Overal waar ze komen bouwen ze een feestje. Feestje? Zeg maar een denderend Feest!